Met stray over het zuider eiland deel 3. Franz josef en Wanaka

Zo daar zijn we weer. Na alle spullen ingepakt te hebben Zijn we met de bus vertrokken naar Westport. Zodra we vertrokken van Abel Tasman NP begon het te regenen. de activiteiten die we konden doen gingen daarom ook niet door. Toen we in Weestport aankwamen regende het pijpenstelen. Eerst hebben we boodschappen gedaan en daarna zijn we naar het hostel gereden. Dit was een super mooi hostel vrij luxe kamers met een grote eetruimte en keuken. Nadat we onze kamers hadden toegewezen heb ik lunch gemaakt en een hele tijd met een hele aardige kiwi vrouw gepraat over van alles en nog wat. Hierna een film gekeken en een skypie gedaan met Mathijs en Kyra. Volgende dag regende het nog steeds. Snel alles in de bus geladen en op weg naar Barrytown. Hier hadden we 2 keuzes of greenstone carving of bonecarving. Ik heb ervoor gekozen om bonecarving te doen. Gelukkig kwam de zon ook nog even op bezoek. Bij het bonecarven moesten we eerst een vorm uitkiezen. ik heb voor de walwisstaart gekozen. Daarna kregen we een stukje bone waar we de vorm om moesten tekenen. Hierna kregen we een mondkapje en moesten we de vorm uitslijpen. Hierna moesten we het gladschuren dit was het meeste werk. Als laatste heb ik nog het symbool van new beginning er in gekerfd. Nu nog een gaatje aan de bovenkant en een veter er doorheen en klaar is kees. Ik ben er echt super trots op. Hierna kwam de bus ons weer ophalen om de weg te vervolgen naar Franz Josef. Eerst nog een stop gemaakt om boodschappen te doen, want Franz Josef is een hele klein dorp maar dan ook heel klein. Toen we eindelijk in Franz Josef aankwamen heb ik direct gevraagd of ik in het resort kon werken als WWOOF. Dit was gelukkig mogelijk. Dit was maar goed ook want ik wou heel graag op de Glasier en het zou de volgende dagen slecht weer worden waardoor dat niet mogelijk was. Maar ik kon dus gelukkig werken voor accommodatie en gratis avond eten en drinken in het restaurant. Ook had ik gratis WIFI waardoor ik kon skypen en appen met thuis. Die zelfde avond nog meegegeten met het pizzafeest, onbeperkt pizza en garlicfries and garlicbread. Wat hier heel populier is. Volgende dag begonnen met werken. Ik moest om 9 uur beginnen. De werkzaamheden hielden ik bedden verschonen en opmaken, badkamers schoonmaken, keuken schoonmaken als die er was en de kamers stofzuigen. Ik werkte altijd met Ariël, een super aardige Filippijn. Er werkten nog 4 andere Filippino's en 3 Engelse en 4 andere WWOOFers. Het werken was super leuk en gezellig. We gingen elke avond gezamenlijk eten in het restaurant. We hebben veel gelacen en het was altijd gezellig. Ook heb ik voor het eerst Halloween meegemaakt wat hier super populair was. Eigenlijk een beetje zoals carnaval maar dan met enge kostuums. Nadeel de volgende dag moest ik de bar schoonmaken. Nou lekker dan ik zal jullie de details gesparen. De reden dat ik hier werkte was omdat ik graag de Glacier op wou en omdat het een gewilde toeristische attractie is moest je van te voren boeken. Maar dan is het nog niet zeker of het wel doorgaat. Want dit gebeurde met mij 16 dagen lang. Reden nummer 1: In de ochtend vlogen er helikopters de Glasier op en af. ik had vaak rond 11 uur dat ik de Glacier op zou gaan maar dan om 10 uur kwamen de wolken over de berge en was het te gevaarlijk voor de helikopterpiloten om te vliegen. Reden nummer 2: Omdat we in een regenwoud zaten regende het vaak. Dan gaan er al helemaal geen helikopter de lucht in. Deden nummer 3: Het waaide te hard. Reden nummer 4: Om de redenen hierboven moest ik de reservering verzetten een vaak was dan de volgende dag helemaal vol geboekt. En dan zul je net zien dat alle elementen goed zijn voor een perfecte dag op de Glacier. De medewerkers begonnen mij al te herkennen en vonden het super tof dat ik toch maar iedere keer weer langs kwam. Maar goed na 16 dagen was het dan eindelijk zo ver. Het was nog wel even spannend want in de ochtend waren alle trips geannuleerd vanwege de harde wind. Gelukkig was mijn trip een van de eerste die wel door ging. Dus eerst moesten we eest een formulier invullen voor als er wat mis ging met contact gegevens enz. daarna kregen we waterdichte kleding en schoenen. Ook kregen we van die speciale prikdingen die je onder je schoen moet binden zodat je niet uitglijd. Hierna even op de foto en op weg naar de heli. Dit was ongeveer 10 min lopen. Toen we daar aankwamen werden we in 2 groepen verdeeld omdat er maar 5 personen tegelijk naar boven konden. Toen de heli beneden kwam was het hup erin en deuren dicht want wat maar dat een kabaal. De vlucht duurt maar 4 min maar is echt super spectaculair. Als je eenmaal opgestegen bent en een beetje op hoogte heb je een prachtig uitzicht over de Glacier vallei en de Glacier zelf. Het wiebelt wel erg in het is niet zoals in een vliegtuig. Na 4 min waren we al weer aan de landing bezig. Dit verliep allemaal soepel. Op de Glacier kregen we onze gids toegewezen. Steven was een super aardige gast die duidelijk en goed uitlegde wat de bedoeling was. Toen we onze ijsschoenen aan hadden gingen we op weg. Het was erg belangrijk dat we bij elkaar bleven en dat je echt moet stampen om grip te krijgen. Uiteindelijk zijn we 3,5 uur op het ijs geweest. Het was echt super awesome. Het was ook een hele uitdagende tocht met klimmen met behulp van een touw. Tussen nauwe spleten zodat je zijwaarts moest lopen, We zijn ook onder het ijs geweest. Hier was het ijs super mooi blauw terwijl de bovenkant van de Glacier juist wit is. Toen we op het hoogste punt stonden hadden we een prachtig uitzicht over de bovenkant van de Glacier wat ze het vallend ijs noemen. Wij hadden het geluk dat we tot 2 keer toe een lawine van ijs naar beneden zagen storten. Wees gerust dit was nog zo ver weg dat wij het alleen konden zien en horen, maar niet bedolven werden of moesten rennen voor ons leven. Ook kon je van dit punt heel goed zien dat de Glacier sinds 2008 heel erg en snel is gesmolten. De bovenkant van de bergtoppen om de Glacier heen zijn groen. (Bosjes en mossen). Dit houd zomaar in een keer op en is het gewoon grijs van de rotsblokken. Nou hier was de Glacier dus in 2008. Dit was erg shokkerend en ook heel er sonde. Momenteel verplaatst de Glacier zich 1m per dag. Van het hoogste punt gingen we in rap tempo naar beneden want het begon al weer flink te waaien en er kwamen wolken aanzetten. We moesten dus tempo maken, want een nacht op de Glacier word niet aangeraden. We waren bijna weer terug bij de landingsplek toen we nog 1 hindernis moeten nemen. een kloof over van een halve meter. Gelukkig is iedereen veilig aan de andere kant gekomen en niemand naar beneden gestort. De terug vlucht was best wel spannend want het was weer harder gaan waaien en het was al erg lastig voor de piloot om goed te landen. Toen we eindelijk in de heli zaten en opstegen kon je ook goed merken dat er een windje stond, Je moet geen zwakke maag hebben en al helemaal geen hoogtevrees want toen de heli bijna bij de landingsplek beneden was moeste de piloot er eerst voorbij vliegen en dan met een hele scherpe bocht maken zodat je zo scheef gaat dat je alleen de grond ziet. Nou dat was wel echt super gaaf. Veilig geland, alle spullen weer ingeleverd te hebben verliet ik met een meer dan tevreden gevoel en nog vol adrenaline het Glacier centrum. 2 dagen erna heb ik afscheid genomen van de Rainforrest crew en ben ik verder afgezakt naar beneden met Stray. Bij Fox Glacier hebben we nog een stop gemaakt om die even op de foto te zetten want wij hadden het geluk dat het net even opklaarde en de zon op de Glacier scheen. Hier hebben we ook een wandeling gemaakt naar Mirror lake. En het was inderdaad net een spiegel. Van hier zijn we doorgereden naar Wanaka waar we onderweg nog wat stops hebben gemaakt bij een Hector dolfijnen spot plek en ja hoor daar zagen we de Mickey mouse oortjes boven het water uitsteken. Hier waren ze ook super leuk aan het spelen en spongen ze zelfs uit het water. Ook zijn we nog bij een waterval gestopt die iets heel bijzonders had. Je moest eerst 10 sec naar een bepaald punt kijken onder aan de waterval en dan langzaam omhoog. Dan leek het net alsof het water weer omhoog aan het klimmen was. Super grappig. In de Stray bus heb ik heel leuk kunnen praten met Retha uit Zuid Afrika. We konden elkaar gewoon en we praatten niet eens Engels. Dit was wel erg grappig. Toen we in Wanaka aankwamen wat overigens heel mooi gelegen ligt aan een meer en omringd door bergen, heb ik besloten om dat de volgende dag van boven te gaan bekijken. En dan zie ik jullie al denken skydiven!!!! Euhm nop dat niet maar wel mijn eigen vliegtuig vliegen. Ja je leest het goed. Samen met 2 anderen Rachel en ......van de bus zijn we opgehaald bij het hostel waar we verbleven en naar het plaatselijke vliegveld gereden. Hier hebben we eerst een instructie video gezien en daarna was het zover. Ik ging als 2e dus mocht ik eerst nog even kijken. En toen was het mijn beurt. Het vliegtuigje was voor 3 personen ook wel sportvliegtuigje genoemd. Ik nam uiteraard plaats op de piloten stoel. Nog even een paar laatste dingetjes uitgelegd gekregen en toen was het zover. Riemen vast en gaan. Het is eigenlijk net als auto rijden. Bij je voeten heb je 2 pedalen als je links intrapt ga je naar links en als je rechts intrapt ga je naar rechts. Dit is allen voor als je aan het taxiën bent. Toen we aan de start stonden moesten we nog even wachten op een ander vliegtuigje en toen mocht ik. Gashendel naar voren handen aan het stuur en als de co piloot het zij moest ik die naar mij toetrekken. We hadden een headset op zodat we gewoon met elkaar konden communiceren. Halverwege de baan trok ik het stuur naar mij toe en los waren we. Dit deed ik helemaal zelf. In de lucht hadden we een prachtig uitzicht. We hadden wel last van turbulentie maar dat was eigenlijk wel super gaaf. Ik de lucht is het eigenlijk gewoon een kwestie van het stuur recht houden en als de co piloot wat vroeg uitvoeren wat super makkelijk was. Na 20 min gingen we de daling inzetten ook dit heb ik helemaal zelf gedaan met minimale hulp en nee we zijn niet gecrasht. De copiloot zat letterlijk met 2 vingers hier en daar een beetje te corrigeren., maar voor de rest heb ik gewoon alleen gevlogen. En als jullie mij toch niet geloven dan heb ik nog een officieel brevet en een 20 min durende film. Nadat we afscheid hadden genomen van de piloot hebben we nog lekker ontbeten en een kopje koffie gedronken bij het café tot de bus ons kwam ophalen en we onze weg vervolgden naar Queenstown.