Genieten en Napier

Hallo, bedankt allemaal voor alle lieve en bemoedigende  reacties. Inmiddels een week later gaat het al veel beter. Ik ben al veel meer gewend aan de rust en het alleen zijn. Het is zelfs eigenlijk wel prettig. Als ik in de boomgaard aan het werk ben hoor je allen maar vogeltjes fluiten en af en toe stormen Meg en Jack (honden) onder je ladder door.  De natuur brengt je soms een beetje in verwarring,  want er is 1 vogel die fluit precies als een mens.  Iedere keer als die dan floot stond ik om mij heen te kijken van hé waar is die persoon dan.  Maar iedere keer was er niemand te zien. (Vogel heb ik ook nog niet gespot) Afgelopen weekend heb ik zoals gewoonlijk weer is alleen voor een bedrijf gezorgd. Clare was met de kids weg en Erin was ook aan het werk. Afgelopen weekend was ik lekker vrij en ben ik naar Napier aan de kust geweest. Vrijdag lekker op de fiets 22km gelukkig kon je hier nu wel op een biketrack fietsen. De eerste 7 km langs de rivier. Daarna kwam je uit in een dorpje Clive en als je op de brug stond kon je de zee al zien en ruiken. :) De laatste kilometers waren dan ook langs de zee. Prachtig uitzicht over een groen blauwe zee. Voor je zie je al Napier liggen en dan achter je zie je niet the White Cliffs of Dover naar die van Clive, zoals te zien op de foto's. Deze dag was het heerlijk weer 20 graden en een lekker zonnetje. Eerst maar naar de I-site om informatie over Napier te verzamelen zoals een kaart en accommodatie mogelijkheden. Het was inmiddels al in de middag en heb eerst op het terras in zon een broodje gegeten. Verder heb ik wat winkeltjes bezocht en rond gekeken. Napier is een vrij nieuwe stad omdat in 1931 door een grote aardbeving (7,9)  en een grote brand daarna de stad compleet verwoeste. Ze hebben wel geprobeerd om wat oude gebouwen te redden. Toen de avond viel heb ik een slaapplaats geregeld wat nog wel lastig bleek te zijn. maar uiteindelijk heb ik heerlijk geslapen en lekker gekletst met de andere backpackers. 1 was als 22 maanden in NZ en ging de volgende dag naar Auckland. Hiervoor moest ze van drie tassen 2 zien te maken anders moest ze extra geld betalen in de bus (50 dollar) Dus alles eruit. De hele kamer lag bezaaid met kleren en nog veel meer. Uiteindelijk is het haar wel gelukt  met wat hulp van mij. De volgende dag regende het. Nou dan eerst maar naar het museum. Ze hadden hele indrukwekkende tentoonstellingen. 1 ging over de Maorie cultuur, Dan was er nog een 1 over de helden van de eerste wereld oorlog waar NZ een grote bijdrage in had. verder waren er nog een heleboel schilderijen. En als laatste niet te vergeten de tentoonstelling van de Big Eathquake van 1931. Heel indrukwekkend. Toen ik buiten kwam was het droog!  Het scheen dat je heel mooi uitzicht zou hebben van af de Bluf Hill. Ik denk dat doe ik ff maar dat was toch anders. Ik moest al mijn beenspieren gebruiken om boven te komen, maar eenmaal boven was het uitzicht het wel waard. Toen weer naar beneden vol in de remmen zo steil was het, Goed bergje voor papa om te oefenen. Beneden eerst weer ff geluncht. Daarna op naar Te Whare Tangaroa O Aoteroa (voor vertaling moet je ff zoeken tussen de foto's) Of misschien kom je er zo wel achter. Hier heb ik een echt kiwi gezien. Wellis waar in gevangenschap maar toch Het leukste was wel dat ze de haaien en roggen gingen voeren. Daarna het beste ijs van Hawks Bay geproefd en weer naar Hastings terug gefietst. Gelukkig ben ik droog overgekomen, want toen ik net terug was begon het toch te regenen. Nog 1,5 week hier bij Tekoha werken en dan zit het werk er hier op. Ondertussen al opzoek naar een ander baantje of eerst een beetje reizen? Daar ben ik nog niet helemaal uit. Dat horen jullie wel in mijn volgende verslag.