Roadtrip Blenheim to Christchurch

Tijd voor een nieuw verhaal. Nu inmiddels al een tijdje in Blenheim.  Ik heb het hier erg naar mijn zin. Ik heb hele fijne en super aardige kamergenoten. Ik voel me hier helemaal thuis. Soms loop ik in de stad en denk bij mij zelf "het lijkt wel of ik hier al jaren woon", zo voel ik mij hier thuis.  Het werken in de wijngaarden is het niet geworden, omdat je minimaal een maand moest blijven.  Dit was voor mij niet mogelijk, maar de mensen die mij ook volgen op Facebook weten dat ik een baan heb in de als afwasser. Het is echt een super leuk restaurant. Het lijkt wel een beetje op een soort grote pub. Het eten is simpel maar wel echt super lekker en een goede kwaliteit.  In de weekenden is het dan ook super druk. Het is heel hard werken en ook de tijden zijn anders dan ik in Nederland had, maar het team is echt super aardig. En als ik iets niet begrijp dan nemen ze ook gewoon de tijd om het uit te leggen of laten het zien wat ze bedoelen. Heel behulpzaam dus, en zo leer je ook steeds meer dingen bij. Een keer was ik zo laat klaar (0.30) en dan is het nog een half uur lopen, dat een politie auto omdraaide en naar mij toe kwam gereden. Ik dacht oké wat zou er aan de hand zijn, maar niks ernstig. They asked: "Where are you up to".  I sad: " Oh just to my hostel, I am comming from my work'. They sad: Oké, we just want to check if every is oke. Becareful. See you". En weg waren ze weer. Ik dacht oke dat was aardig. Wat een aardige mensen zijn die kiwi's  toch. Verder had ik het plan om naar  Nelson te gaan, maar dat liep even anders omdat ik mijn knie had verdraaid. Gelukkig is dat weer helemaal over. Ook zijn Yuka, Melanie en ik naar de film geweest. Super gezellig, veel gelachen op de terugweg. Nu komt het leukste van de maand. De WK voetbal onder de 20 wordt in  NZ gehouden.  Melanie en ik wouden graag een wedstrijd zien.  Eerst was het plan om naar de finale in Auckland te gaan, maar dat werd iets te duur.  Dan maar naar de semi-final in Christchurch. ( Brazilië-Senegal ) Dit was uiteindelijk een hele goede beslissing geweest. We hebben een auto gehuurd. En zijn vroeg of pad gegaan. De ruiten van de auto waren bevroren dus dat zou een mooie dag worden. En dat was het.  Strak blauwe lucht, lekker zonnetje, geen wolkje aan de lucht,  geweldig. Het is van Blenheim 311km rijden.  Niet recht zoals in Holland, nee bochten, bochten up en down en meer bochten. Het leek wel alsof we in een rollercoster zaten. Na 50km zie je links een groen-blauwe zee met hele hoge golven. En rechts bergen met ja hoor besneeuwde toppen. AWESOME!!!!!!!!!. Maar het leukste moet nog komen. Ongeveer 20km voor Kaikoura, als je het niet weet, rij je er zo voorbij.  Maar Melanie was er al eerder geweest en ik had het gezien op tv bij een natuur documentaire, leeft een kolonie zeerobben  (Seals). Op het met keien bezaaide strand liggen de moeders en oude jongen lekker te zonnen. Maar wat veel mensen niet weten is dat het strand de uitmonding is van een rivier. Als je de rivier stroomopwaarts volgt kom je bij een pool waar een waterval in valt. Wat de aller kleintjes doen is door de rivier met en hoop geklim, want in deze tijd van het jaar is het maar een stroompje, klimmen ze naar het poeltje te om daar te zwemmen en te spelen. Dit wou ik echt perse zien toen ik de documentaire zag. En ik heb dat dus gedaan. Het was ver boven verwachting mooi. Het is daar zo prachtig. Het enige  je hoort is de waterval en af en toe een kreet van de seals. Ze spelen, stoeien, zwemmen, springen, de hele dag. Hier in deze periode leren ze allemaal dingen die ze nodig hebben voor als ze groot zijn. Ik kon er wel uren blijven. Het leuke is dat de meeste dieren helemaal niet door hebben dat je er bent. En als ze je wel zien zijn ze helemaal niet bang, maar juist nieuwsgierig. Tot 2 keer toe zat er een aan mijn schoenen te snuffelen. 1 ding weet ik wel.  Ik zou deze dag nooit vergeten!!!!!! Vol van vreugde gingen we verder naar Christchurch. In Kaikoura hebben we lekker een broodje gegeten. Daarna verder in de rollercoster. Eenmaal in Christchurch, naar de I-Site om te vragen waar het stadium was. We hadden nog een uur om even in het centrum te kijken. Momenteel wordt er echt super hard gewerkt om alles weer op te bouwen na de verwoestende aardbeving. Als die werklui er niet waren was het net een spookstad. Nog even naar het container centrum, en dan naar de voetbal.  Later in het jaar zou ik wat langer in Christchurch zijn en kan ik jullie er ook wat meer over vertellen. We moesten namelijk nog naar het stadium zien te komen.  Dit was nog een hele klus, omdat we niet de enige waren.  Gelukkig is alles goed gegaan en waren we net op tijd voor het eerste fluit signaal. De wedstrijd was eigenlijk al met 7 min gespeeld, want Brazilië had toen al 2 keer gescoord.  Uit eindelijk is het 5-0 geworden. Na dat we eigenlijk weg waren  van de parkeerplaats begon het volgende avontuur. Back to Blenheim. De weg uit Christchurch konden we eigenlijk heel goed vinden.  Net buiten de stad hebben we nog wat gegeten.  Melanie het fish and chips  en ik had een burger met chips. Super lekker trouwens. Van daar weer in de rollercoster, maar nu in het donker. Nog even getakt om er zeker van te zijn dat we ook weer thuis kwamen. We reden een hele tijd achter een  vrachtwagen di elke tegemoetkomende vrachtwagen even hallo zij door met zijn richting aanwijzer te knipperen. Haha. Maar goed toen we eindelijk thuis waren, dit duurde  langerdan verwacht, want je źiet alleen de weg en voor de rest niks. Je hebt dan ook geen idee waar je ongeveer zit. Heb ik nog ff met pa en ma gebeld om mijn geweldige ervaring te vertellen. Zo nu zijn jullie weer op de hoogte. Ps foto's komen waarschijnlijk morgen. See you.