Roadtrip en snowboarden.

Ik dacht het word wel weer eens tijd voor een nieuw verhaal. Het is was de laatste tijd heel erg druk dus jullie moesten even wachten op een verhaal. Ondertussen heb ik al weer heel veel nieuwe avonturen mee gemaakt. In Blenheim heb ik tot eind juni gewerkt in de keuken. Het laatste weekend voor mijn vertrek hebben we een gezellige avond gehad met de huisgenoten. We hadden allemaal lekkere hapjes gemaakt. Yuka Japanse pannenkoeken ik appeltaart Melanie, Sarah, Francien en de rest hadden een chocolade fondue in elkaar gezet.  Erg lekker allemaal. Een goede afsluiting van een super tijd. Ik ga iedereen wel  super erg missen maar er komen weer veel nieuwe mensen op mijn pad. De woensdagochtend ben ik samen met Melanie op de bus gestapt naar Christchurch.  Hier hebben we afscheid genomen voor 3 dagen. De zaterdag zouden we elkaar voor de laatste keer zien in NZ bij een super leuke activiteit. Maar daar straks meer over nu eerst Christchurch en de roadtrip naar Greymount. In de winter is er niet heel veel te doen in Christchurch er is dan weinig toerisme. Desondanks is het wel een leuke stad. De binnenstad is nog steeds een grote bouwput na de verwoestende aardbeving van 2012. Je kan dan ook duidelijk zien wat voor schade de natuur kan veroorzaken. Ik denk dat in de zomer er nog meer sfeer is en daarom heb ik besloten om maar 2 dagen door te brengen. Vrijdag ochtend 3 juli heb ik een auto gehuurd voor 8 dagen. Mijn plan was om eerst naar de westkust te gaan en  daarna te gaan snowborden bij porters skifield. Nadat ik de auto had opgehaald besgon het eerste avontuur al, de highway 73 of ook wel the great aphine highway zien te vinden. Na eerst een paar rondjes gereden te hebben en iedere keer weer op de zelfde weg terug te komen. Stond ik voor de 3e keer bij het hetzelfde stoplicht te wachten en op de kaart te kijken toen de auto naast bij het raampje opsn deed en vroeg waar ik naar toe op weg was. Ik zij naar de westkust maar dat ik de weg niet echt kan vinden. Toen zijden zij oh volg ons maar. Bij de afslag die ik moest hebben staken zij hun arm uit het raam daar heen. Wat zij die kiwi's toch weer aardig en behulpzaam. Toen was ik ook heel snel op de juiste weg die echt prachtig is. Al hel snel zie je de besneeuwde bergtoppen voor je. Die worden steeds groter en groter. Het landschap ervoor is eigenlijk net als in Nederland. Hier en daar wat koeien, akkerbouw. Het enige verschil is dat de highway een 2baans weg is en dat je de heletijd tegen bergen aankijkt. Eenmal aan de voet van de eerste bergen, begint de weg te kronkelen als een rollercoster. Gelukkige had ik mijn sneeuwkettingen niet  nodig. De weg was echt zo mooi overal waar je keek had je weer een ander uitzicht. Ik heb dan ook veel foto's gemaakt. Die komen binnenkort ook op mijn blog. Eenmaal in Greymount aangekomen  heb ik eerst wat gegeten en toen ben ik opzoek gegaan naar een hostel om te overnachten. De volgende dag vroeg uit de veren om een mes te maken samen met Melanie. De weg er naar toe was al echt super mooi. Een kronkel weg langs de zee, een ruige zee. De activiteit zelf was super leuk. We begonnen eerst met het mes. We kregen eerst een stuk staal dat we moesten verwarmen tot het oranje was. Dan slaan met een hamer voor de juiste vorm. Je mocht het staal maar 3 keer heet maken, dus je moest hard slaan om je mes de juiste dikte en lengte te geven. De man die ons hielp ging nog een keer het mes warm maken en recht slaan. Daarna snel afkoelen in water 10.3 sec om precies te zijn. Daarna het over gebleven ijzer er af zagen en het mes vast gaan schuren zodat het zwarge er af komt en er een zilver blade overblijft.  Nu was het tijd om het handvat te gaan maken. Zagen, boren, lijmen, pinnen erin. Je kon al goed zien dat het een mes aan het worden was. Nu het hout op het juiste formaat schuren. Daarna hadden we een heerlijke lunch. Ondertussen ging de man het mooi afwerken een  met een een of ander goedje ervoor zorgen dat alles goed vast kwam te zitten. Na de lunch beilen en sterren proberen te gooien als een echte ninja. (wat best wel goed ging dus pas maar op). Ook gingen we op een rueze schommel. Echt geniaal!!! Zie foto's. Hierna was de man klaar en konden we verder met de afwerking. Nog een beetje bijslijpen eventueel een figuur in het blade maken. Toen dit allemaal klaar was hebben we alles gestuurd om het mooi glad en glanzend te maken. nu het handvat nog ff insmeren met schoensmeer en klaar is kees. Dit was echt een super leuke activiteit om te doen. Op de terugweg afscheid genomen van Melanie en een mooie zonsondergang gezien. Weer in Greymouth aangekomen een hostel opgezocht en lekker gaan slapen. De volgende ochten even een voorraad aan eten inslaan omdat er in springfield waar ik szou verblijven ( midden in de bergen ) geen supermarkt is. Boodschappen zijn gedaan, booking gemaakt bij hostel Smilies op aanrader van Melanie, en de auto volgegooid met benzine. Klaar om te vertrekken naar Springfield. Weer een super mooie tocht tood de bergen. Nu had het gesneeuwd en lag er nog sneeuw langs de weg. Gelukkig niet op de weg  anders moest ik de sneeuwkettingen gebruiken. Een maal in het hostel aangekomen kreeg ik een kamer toegewezen. Ik deelde de kamer met 3 andere jongens.  Maar optijd gaan slapen want de volgende dag ging ik voor het eerst na lange tijd weer snowborden!!! We gingen met een bus naar Porters skifield. Vertrek om 8:15 om om 9:00 aan te komen op de berg. De rit was echt super mooi. Vie het hostel war ik verbleef heb ik spullen gehuurt op de piste. Even alles passen en goed stellen. Op  aar de  eerste  snowboard les. Ik was de oudste van o ns groepje en we kregen les van een Scottish guy. Het eerste uur was veel vallen en opstaan.  Het volgende uur ging al iets beter. Het is vooral durven en gewoon  doen. Met de vele tips van Mike en demonstraties ging ik met sprongen uh glijdend vooruit. Toen het lunchtijd was was ik daar ook wel echt aan toe. Samen met Kevin en ..... ( vader en dochter die in het zelfde hostel sliepen en waar ik een goede band mee had) bevindingen van de eerste paar uur besproken. Na de lunch maar weer op het snowboard gesprongen en alles wat ik geleerd had weer oefenen oefenen en nog eens oefenen.  Om 4 uur stond de bus al weer klaar om ons terug te brengen naar ons hostel. Eenmaal weer beneden direct onder de douche gesprongen.  Want van wel 1000 keer  vallen ik de sneeuw word je wel nat en koud. Dan lekker eten koken en slapen. Next day  weer vroeg uit de veren voor een nieuw dagje snowborden.  Nu gingen we met een super oude Amerikaanse schoolbus omdat we metwat meer personen waren . En geloof het of niet zelfs die bus kwam de bergnog op zonder sneeuwkettingen. Spullen weer opgehaald en klaargemaakt voor beginners les 2. Mike ging ons weer les geven. Ik had een voordeel dat ik bij smielies logeerde dan krijg je net iets meer aandacht bij de lessen. Dus ik had het gevoel dat ik in een soort privé lees zat. Vandaag had im dan gellerd hoe je via SSS bochten naar beneden kon. Dit was mest wel ff eng omdat je de ene keer met je neus naar de berg staat  (wat ik eerst nooit durfde) en de andere keer met je rug naar de staat. Na heel veel oefenen ging het al een stuk beter. Waar ik heel blij mee was. Dat geeft dan toch echt wel een kick. Na de lunch maar weer verder oefenen.  Om 5 uur was de bus er om ons weer naar het hostel te brengen. Ik was kapot en had dan ook de hele weg geslapen. In het hostel aangekomen weer lekker een douche genomen en weer eten gekookt. De volgende dag woensdag 8 juli heb ik besloten om een dagje vrij te nemen van het snowboarden. Ik was zo vaak gevallen dat ik zo stijf was als een hark en dat het mij niet verstandig leek om weer naar de piste te gaan. een dagje rust kan ook geen kwaad. De donderdag  liet het weer het niet toe om de piste op te gaan dus nog een dagje vrij. dit heeft mij doen besluiten om toch nog een dagje te blijven omdat ik graag nog op de grote piste (met de stoeltjes lift omhoog) wou snowboarden. Gelukkig was het vrijdag weer heerlijk weer, zon verse sneeuw. Kortom perfecte omstandigheden voor een laatste dagje snowboarden. Het was dan ook behoorlijk druk, veel kinderen met ouders. Het was ook net schoolvakantie. De eerste keer in de stoeltjes lift was best wel spannend, maar ook echt super mooi. Je kan de hele berg overzien, en als je boven op staat heb je een prachtig uitzicht over de vallei. (zie foto's). Maar ja als je boven bent moet je ook weer naar beneden. Met alle tip, een hoop lef en doorzettingsvermogen en honderd keer vallen ben ik heelhuids beneden gekomen. Dat was super VET!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Voor het eerst in mijn leven van een echte hoge piste af. Eerder had ik alleen op beginnerspistes gestaan. Dus dat was hup nog een keer de lift in en weer naar beneden. Deze keer ging het al een stuk beter en begon ik het goed door te krijgen. Aan het eind van de dag is het mij gelukt om met 5 keer vallen beneden te komen. Super blij!!!! Terug in het hostel, lekker douchen, heerlijk eten ( ik had geen eten meer dus kon ik met het hostel mee eten),  tas en auto inpakken en even afrekenen. Zaterdag om 8 uur vertrek naar Christchurts  om de auto weer in te leveren en om op weg te gaan naar de bushalte van Intercity voor mijn busrit naar Oamaru om daar met een nieuw avontuur te beginnen.